Libro y álbum ilustrado infantil

Badirudi Nasharen amak irribarrea galdu duela, eta neskatoak gustura egingo luke zerbait haren tristurarekin amaitzeko.

Nire ohe azpian bizi den maitagarria ez dago oso ondo gaur. Lanean ordezkatu egin beharko dut. Eta basoko erregearentzat jauregia eraiki, mahai azpian dagoen munstroari jaten eman, armairuko itzalarentzat kapa magikoa lortu... Ez da erraza izango!

Teo patinetatik ziplo erori da, eta bere plan guztiak pikutara joan dira di-da batean. Orain ezin da futbolean ibili, eta Mila lagunaren jaira ere ezin joan... Umore txarreko errinozeroaren umore txarraz jarri eta halako gauzak berari bakarrik gertatzen zaizkiola pentsatu du.

Potser soc petit, però no soc un quisso babau. Vull ser un gos normal, AUTÈNTIC, dels que juguen als bassals i «cacen» bastons.
I, sobretot, NO VULL que em diguin CUTXI-CUTXI!

Gaur, Amona Azenarioaren etxean dago Perrexil. Lorategitik paseatzen ari dela, txakur kaka dela uste duena zapaldu du, baina, a zer sorpresa! Kaka trikuarena da!

Superheroiak izan ez arren, beren akats txiki eta guzti… AITAK BETI MAITAGARRIAK DIRA!

Gaur egungo aitak nolakoak diren adierazten digun albuma, umorez eta maitasunez osatua.

Els protagonistes d’aquesta història tenen clar que els agrada ser com són i sentir-se com se senten perquè això els permet ser feliços i compartir la seva felicitat.

Nor da tximino indartsuena? Nor da ipurtargi lotiena? Eta olagarro musukatzaileena? Zabaldu ondo begiak, topatu liburuko ilustrazioen artean eta txundi zaitez amaierako ezusteko atseginarekin.

Hi ha nenes que juguen a ser princeses, però n’hi ha que juguen a ser pirata, pilot, cosmonauta... Sense transmetre els rols de gènere a través dels jocs, nenes i nens poden somiar el seu futur sense cap límit.

Vilabonica era un poble encantador. Fins que en Rino va tirar a terra un embolcall de caramel... «Què passa? Només és un paper!», va dir.
Totes les accions, per petites que siguin, compten!

A tartaruga Pepa é deses seres dispostos sempre a axudar aos demais. Unha tarde, un ratiño mancado, e tamén algo lacazán, pídelle que o transporte sobre a cuncha. Ao día seguinte, outros bichiños da selva aproveitan a boa vontade de Pepa e utilízana como autobús.

Perdido nunha casa de cidade, o avó sempre está a contar contos e a dicir adiviñas. Mais parece que ninguén o quere escoitar. Só Antía sabe soñar con eses contos e adiviñas que lle axudan a voar no seu cabalo de cartón.