Novela juvenil
Filtrar
Cerrar
La llegada inesperada de Berto, el curso de 1981, quiebra la monotonía de un grupo de amigos que dedica los días a jugar al fútbol, hacer gamberradas y buscar aventuras en la calle del Almendro cuando no hay tráfico. Pero ese no será el único cambio al que habrán de enfrentarse los muchachos.
Una apasionante historia de una adolescente en Berlín con la que podrán identificarse y disfrutar los jóvenes.
El día que el joven Asaffa ve al famoso corredor etíope Haile Gebreselassie ganar la final de los 10.000 metros en los Juegos Olímpicos de Sidney, toma una decisión: convertirse en un gran atleta, como su compatriota.
Caragen begietako distiraren atzean milaka urtetako sekretua dago: metamorfikoa da. Puma gisa hazi zen, baina orain gizakien artean bizi da beste edozein ume bezala.
Hiriko bizitza ez da erraza bera moduko izakientzat.
—Deixa aquest llibrot, que se’t farà malbé la vista, i baixa les escombraries! —em crida ma mare, quan veu que faig deures. Sempre espera que tregui els llibres per enviar-me al súper.
Amaia unibertsitateko lehen mailako ikaslea da. Deustun ibiltzen da bere ikaskide eta lagunekin, bizimodu arrunta eginez. Halako batean, bere baitan eta bere inguruan egoera arraroak sumatzen hasiko da. Bizitza erabat aldatuko da.
Clearwater barnetegiko bigarren urteak zirraragarria izango dela dirudi. Metamorfikoek urtea emango dute gizakiekin bizikidetza lantzen. Baina itxuraz errazak diruditen zeregin praktikoek aurreikusi ezin diren gertaerak ekarriko dituzte.
"Alacant. 25 de maig de 1938. Maria de la Serra, com tants altres foscos dies, es vist amb la roba del seu marit desaparegut i es dirigeix a l’hospital on, en temps de guerra, es tan necessària la seua ajuda com a pediatra.
Oriol dut izena, baina etxean «mukitsu», «buruhandi», «aizak! », «arrautza oskol» eta «zure seme hori» esaten didate. Hori gutxi balitz, sekula ez dut zentimorik izaten. Arlote bat naiz, ez dakit ulertzen nauzuen, baina ez naiz gehiago izango.
Eloi visita sempre que pode o seu avó Matías, que vive nunha vila costeira na que traballou durante moitos anos de fareiro.
Un grup de xics i xiques valencians passen uns dies al parc natural del Cadí-Moixeró, exactament pels voltants de Gósol, a l’ombra del Pedraforca.
XX. mendearen hasieran lanerako saldu zuten Miren neskatoa. Gezurra badirudi ere, horrelako gauzak egiten ziren gure herrian bertan.
